Carl Meyer jest postacią, która znacząco wpłynęła na architekturę i urbanistykę w Bydgoszczy. Wiele budynków, które zaprojektował lub nadzorował, nadal służy mieszkańcom miasta i stanowią zabytkowe ikony Salonu Miasta. W 1885 roku został wybrany na radcę budowlanego po śmierci Wilhelma Linckego, który był m.in. autorem projektu przebudowy bydgoskiego ratusza. Meyer urodził się w 1855 roku w niemieckim Estorfie i ukończył Politechnikę w Hanowerze w 1880 roku z doskonałym wynikiem.
Pracował na Dolnym Śląsku przed egzaminem na budowniczego regencyjnego, który zdał w grudniu 1885 roku. Jego pierwszym projektem w Bydgoszczy był budynek szkolny przy ulicy Świętojańskiej, a projektowanie placówek oświatowych było głównym zadaniem, które otrzymał od władz miasta. Z jego projektów powstały szkoły ludowe dla dziewcząt i chłopców przy Placu Kościeleckich, ulicy ks. A. Kordeckiego i gen. J. Sowińskiego.
W późniejszych latach zaprojektował także budynek przy ulicy Traugutta, który obecnie pełni funkcję Zespołu Placówek Opiekuńczo-Wychowawczych, oraz kamienicę przy ulicy Gdańskiej 60, gdzie mieszkał przez wiele lat. Aby poszerzać swoją wiedzę i być na bieżąco z aktualnymi trendami w architekturze i urbanistyce, Carl Meyer podróżował po Niemczech, Włoszech i Francji. W biurze, które kierował w Urzędzie Miasta, zajmowano się projektowaniem nowych budynków oraz administrowaniem gospodarką miejską, w tym zmianami w budynkach, regulacją ulic, pomników, kanałów, mostów, sprawami wodno-melioracyjnymi i ochroną przyrody